خیابان روی چکمه

خانه جای خالی تو نیست

حتی اگر عکس هایت را بردارم

           -باغ را

            گذاشته ای روی دیوار

            و پروانه یا گنجشکی که پر می زند دور سرت 

            اما نیست -

ومن کنارت ایستاده ام

            حالا نه 

چای دم کرده  

          وقوری که با تو نفس می کشد 

 یا بشقاب هایی که انگشتانت را 

          درخشان می کنند 

          یا ملافه های سفید!

اینها می توانند نباشند

بگذار روزنامه ها بنویسند 

                   کسی که عکس مرگ را گرفت